Wielka szczyt, znajdujący się w samym sercu terenów stada. Pogłoski głoszą, iż znajduje się w nim artefakt Smoczego Azylu, umożliwiający przybranie 2 formy zwierzęcia. Czy to prawda? Orły pozwalają tu dojść jedynie sprzymierzonym stadom, dokładniej im przywódcą. Nikt inny nie ma tu wstępu, no każdy prócz orła.

Przyszła. Ominęła wodę i podeszła do majestatycznej góry.

podoba mi się ta okolica

*Uśmiechnęła się do towarzyszek. Odwróciła łeb w stronę Firy.*
- Tak, nie bez powodu wybrałam te tereny. Jednak nie jesteśmy tu na pogaduszki. Wszystkie wiedzą, o co chodzi w wyprawie?

- Tak. Mam nadzieję, że na się uda.

Szkoda bo przyniosłam ciastka z myszy...powiedziała zasmucona

*Popatrzyła na towarzyszki.*
- Zjemy, kiedy będziemy wyżej. No, to chodźmy! Ja polecę przodem i poszukam najłagodniejszego wejścia pod górę. Niedługo wrócę! - *Wzbiła się w powietrze w mgnieniu oka. Zaczęła okrążać górę.*

To co idziemy czy, jemy moje ciasteczka?

Poszła za Gomi. Co chwilkę przystawała. Czuła tajemnicą, to jej koci instynkt jej tak mówił.

wyruszyła biegiem za orlicą podjadając ciastka[/b]

*Wróciła do towarzyszek.*
- Chodźcie, tu jest dobre miejsce. Zaczyna się ściemniać, a blisko jest półka skalna. Skręcimy w prawo i będzie jak z górki... Tylko, że idziemy pod górkę. - *Powiedziała, i zaczęła je prowadzić w stronę skalnej półki i łagodnego wejścia. Wiedziała, że niebezepiecznie jest chodzić nocą w górach. Wolała ostrzec przyjaciółki.*

To był nie dobry pomysł aby jeść podczas biegu. Ble...

Szła za Gomi. Zobaczywszy Firę jedzącą ciasteczka w biegu, zaczęła się śmiać. Ale nie głośnym śmiechem tylko cichym. Było to jej przyzwyczajenie z dzieciństwa - rodzice nie pozwalali jej się głośno śmiać.

Na szczęśće nie zwymiotowała tylko powiedziała.Ble...

*Podleciała do skalnej półki.*
- Tu rozłożymy obóz. Ja idę poszukać czegoś na kolację.

Dziewczyny idę spać... Dobranoc...powiedziała i zasnęła na wyznaczonej półce skalnej

- Ja idę poszukać chrustu na ognisko. Nie czekając na reakcję przyjaciółek poszła szukać drewna.

Ja lubię zające górskie

Wzięła wszystkie gałęzie, które znalazła po drodze. Wróciła na skalną półkę i odłożyła je tam. Po chwili szukania znalazła 2 krzemienie. Rozpaliła ognisko.

*Wróciła i rzuciła 2 myszy polne., Tylko to znalazła. Sama nie zjadła. Nie była głodna. Położyła się obok Firy i zasnęła.*

Skuliła się w kłębek obok ogniska i zasnęła.

Wstawać leniuszki-brzuszki!!!wrzasnęła i dała towarzyszkom po młodym zającu;D

Wstała i delikatnie otarła oczy łapką. - Już wstaję, wstaję.

Pyszny zając co nie?

Zaczęła jeść. [b]- To prawda./b] Przeciągnęła się. Nie była jeszcze w pełni rozbudzona.

Gdzie jest orlica?zapytała i zaczęła się rozglądać.

*Przyleciała z prawej strony góry. Rankiem wyruszyła na wyprawę, żeby zobaczyć dalszą część ścieżki.*
- Tu jestem. - *Odparła i dumnie wylądowała na skale niedaleko.* - Sprawdzałam, jak daleko ciągnie się ta droga. Chodźcie, trze iść. - *Powiedziała i odleciała przodem.*

- No to idziemy. Szła za Goni.

*Popatrzyła na Aiko, po czym przysiadła na jej ramieniu.*
- Wyspałaś się? - *Zapytała opiekuńczym głosem.*

- Tak, spokojnie. O mnie się nie martw.

- Cóż, jestem organizatorką tej wyprawy. Muszę o Was dbać. - *Odparła i odleciała z ramienia Ai. Zobaczyła coś puchatego. Tak jakby chmurę..*

- Ale naprawdę to nic...

- Widzisz..? - *przerwała jej, nie dowierzając w to, co widzi. Były zaledwie 1000 metrów wyżej a chmury już tu? To trochę nie normalne.. Zaraz, nie trochę. BARDZO!*
- Ja... Myślałam, że chmury będą wyżej..

- Może to albo pułapka albo wskazówka. Jeżeli pułapka to mamy problem, a jak wskazówka... Uśmiechnęła się. - To mamy farta.

Ja też tak myślałam...Dziewczyny ja zaczynam się trochę bać tej chmury...powiedziała i zaczęła się cofać.

- Myślę, że mgła, albo wskazówka. Chodźmy dalej. Raz orlicy śmierć, racja? - *Podeszła bliżej i postawiła łapę pełną szponów. Nic jej się nie stało. Jednak wyciągnęła skrzydła, jakby miała zaraz odlecieć, w razie wypadku.*

Pomocy!!!!!!!wrzasnęła kiedy chmura zaczęła za nią podążać.

*Odwróciła łeb w jej stronę. Nie podążała za nią chmura - puszek zaplątał się jej w futerko.*
- Chodź, zdejmę Ci.. - *Podleciała i zdjęła puszek.* - Hm.. Trochę zbyt "puszkowate" jak na chmury. Może nasionka lipy doleciały aż tu?

- Nie sądzę, nie widziałam w pobliżu żadnych lip.

- Dziwne.. Dobra chodźmy, za chwilę będzie zachód słońca. - *Przeleciała na drugą stronę.* - Let's go!

Szłą w podskokach za Goni. Faktycznie, robiło się już ciemno. Ale Aiko widziała w ciemnościach. Nie lubiła ich, ale grunt, że widziała.

*Zatrzymała się niedaleko towarzyszek.*
- Tu jest dobre miejsce na obozowisko. - *Wskazała niewielką jaskinię.* - Idę po drewno i prowiant. Zlecę na sam dół. Jesteśmy zbyt wysoko, żeby schodzić.

- OK, tylko uważaj na dzikie zwierzęta.

*Powróciła z trzema zającami w łapach i 4 kłodami drewna przywiązanymi do klatki piersiowej. Położyła zające i rozpaliła ognisko. Zjadła swoją porcję i położyła się w jaskini. Była zmęczona. Jej 2,5 metrowe ciało wraz z 3 metrowymi skrzydłami się zmieściło. Nie zasnęła.Położyła się i obserwowała towarzyszki.*

Położyła się na popatrzyła w gwiazdy. Wydawały jej się bliższe... Może to z powodu wysokości, a może z powodu szczęścia, które ją ogarniało.

Widzicie tam coś świeci? Idę to obejrzeć.i zaczęła się przybliżać.
To są jakieś medaliony ze złota i są wysadzane różnymi klejnotami. ;D

Wstała i podeszła do Firy. - Skarb ?

*Jej powieki stały się ciężkie. Nie zauważyła, kiedy zasnęła. Nastroszyła pióra, ostatni raz tego wieczoru. Dopadł ją ciężki sen.*

- Goni, pobudka ! Znalazłyśmy coś dziwnego. Spojrzała na medaliony.

*Przetarła ślepia skrzydłami, po czym wstała i rozprostowała się. Spojrzała na Aiś i uśmiechnęła się.*
- Hm.. Czyżby dotarłyśmy do celu podróży? Chyba tak. Dobra, wybierajmy sobie medaliony. - *Powiedziała, po czym postanowiła poinformować, jak to działa.*
- A więc, to są 3 medaliony, które umożliwiają nam przybrać postać dwóch zwierząt. Jak ustalić, jakie chcemy zwierzę? To proste. Nakładasz medalion na swoją szyję i przyciskasz go mocno do serca. W tym czasie, wypowiadasz nazwę swojego zwierzęcia i jego wygląd i cechy. Kiedy wszystko się uda, poczujesz jakby setki małych zwierzątek chodziły po twoim ciele w kierunku serca. Kiedy to ustanie, medalion zniknie i będziesz posiadała 2 postacie zwierząt.

Przycisnęła medalion do serca. - Chciałabym być... Zawahała się. - Półlwem. O brązowej grzywie, kremowej sierści, zielonych oczach i ostrych pazurach. Poczuła dziwne mrowienie i po chwili siłę. Siłę, która daje życie.

*Przytknęła jeden z medalionów do Serca chwilę się zawahała, a potem stanowczo powiedziała.*
- Chciałabym być Klaczą.. - *I powiedziała dalej, wymieniając wszystkie cechy, ale po cichu. Po chwili poczuła tysiące kopyta na swoich piórach, a jej medalion zniknął.*
- Zobaczmy, jak wyglądam! - *Krzyknęła, i przemieniła się w pięknom klacz.*

Była już półlwem. Była szczęśliwa - z małego kotka przemiła się w wielką lwicę. Lwicę z grzywką. - Juhu, patrzcie, jestem lwem !

*Popatrzyła na siebie, była klaczą.*
- Ihaa! Ale fajnie! - *Przybrała pozę bohaterską, jak w wielu filmach.* - Look at me!

Ja wolę poczekać. Wykorzystam medalion w chwili zagrożenia.powiedziała stanowczo i schowała go do kieszeni.

*Popatrzyła na nią. Nie zdziwiła się, była to dobra decyzja. Po chwili znowu zaczęła się ekscytować tym, że jest koniem*
- Chce któraś się przejechać? Bez kłopotu, Was zrzucę. :wkurzony:

Głośno ryknęła. Nareszcie mogła ryczeć do woli ! Wcześniej musiała zadowolić się mruczeniem i syczeniem.

Czas do domu.powiedziała i wziąwszy gładką skałę zjechała z góry na kamiennej desce snowboardowej.
Do zobaczenia jutro  zapraszam do mojej siedziby wypoczynkowej!

*Zbiegłą do samego dołu góry wraz z towarzyszkami. Musiała je pożegnać, zbyt dużo się tu działo. Mogło by to zaburzyć święty spokój krainy. Jednak niedawno odkryła kolejne miejsce godne przygód, mianowicie wieś niedaleko.*
- Wybaczcie, ale musimy się rozstać. Bardzo miło było mi Was poznać. A, Firo, życzysz sobie żeby nasze stada były sojusznicze?

Zeszła z góry, co chwila spoglądając na Goni. Ta naprawdę pięknie wyglądała jako koń. To był pierwszy powód spoglądania, a drugi - czy idzie.

Z kiwnęła głową na znak że, zgadza się na sojusz z orłami.

*Uśmiechnęła się i pomachała oddalającym się przyjaciółką kopytem. Potem pobiegła w stronę lasu.*

- Pa ! Wyszła stąd szczęśliwa.