*Przyleciała majestetycznie. Przycupnęła na niższej skale, pod szczytem. Zaczęła czyścić swoje pióra.*
- Powinnam założyć gniazdo.. - *Pomyślała. Zastanawiała się, czy to dobry pomysł, czy też nie.*

*Spojrzała niżej. Ujrzała małą istotkę, przypominającą człowieka. Myślała, że to kłusownik. Od razu zerwała się do lotu. Leciała z zawrotną prędkością, w dół góry. Lecąc tak, szarpnęła kawałek ubrania Aiko.
- Odejdź! - *Wrzasnęła urywając kawałek jej ubrania.*

*Zahamowała i wzbiła się w powietrze. Zaśmiała się z niej.*
- Białą Wilczycę? Wątpię żebyś ją znalazła. Jeżeli chcesz, mogę ci się przydać. - *Usiadła na jej ramieniu i towarzyszyła jej w pozostałej wędrówce.* - Jestem Skrzydlata Śmierć, a Ty?

*Spojrzała na nią nie pewnie. Nie wiedziała, czy ją zapytać, czy też nie. Nagle, usłyszała jakiś cichy skowyt. Może się przesłyszała? Albo z ostrożności, jej mózg wytwarza jakieś dźwięki? Wzbiła się w powietrze w mgnieniu oka. Nie wiedziała, czy Aiko to zauważyła. Fakt, Skrzydlata była wielką orlicą. Prawie 2,5 metra wysokości. Rozpiętosć skrzydeł - około 3 metrów. Niezauważenie takiego ptaka igrało by się z głupotą. Jednak potrafiła zniknąć.*
- Co to było? Czyżby Biała Wilczyca? Nie.. Na pewno nie. - *Powiedziała do siebie.*

*Spojrzała niżej siebie i powróciła do Aiko.*
- Co to? Ty też to widzisz..? - *Powiedziała i wleciała do środka, po czym nie wychodziła przez minutę.*

*Wychyliła swój łeb zza ściany*
- Mów do mnie "Piórko" lub "Goni". Będzie łatwiej. Ewentualnie "Skrzydlata". A, i ja już na Ciebie czekam. No chodź, nie uwierzysz, co tu jest! - *Krzyknęła z zachwytu*

- Nie wiem... Może to legendarna siedziba Wilczycy? Wyobraź sobie, gdyby to była prawda! Byłybyśmy sławne! - *Wykrzyknęła, po czym zniżyła ton. Jej głos mógłby wzbudzić olbrzyma, a co dopiero wilka.* - Myślisz, że to prawda?